De miserie van het vertrek

Het vlotte verloop

Het klaarmaken voor mijn vertrek liep wel vlot. Zaterdag was het grootste deel van mijn valies al gemaakt. Met de hulp van Cleo (mijn fantastische liefje,n.v.d.r.) en mijn mama, kon ik zondag en maandag de rest afwerken. Mijn valies was zelf gemaakt voor die van mijn 2 vrouwelijke collega's.

Het minder vlotte verloop

Dinsdag dacht ik er plots aan dat ik nog een nieuwe anti-virus moest installeren. Vol goeie moed begin ik hier aan. Ik installeer de nieuwe en krijg een foutmelding. Ik wil de oude verwijderen omdat deze misschien de nieuwe blokkeert. En daar ging het mis.
Mijn panda was verwijderd en bij het heropstarten krijg ik een blauw scherm met een droevig smiley-icoon. Anderhalf uur heb ik geprobeerd om een oplossing te zoeken. Zelf de hulp van Cleo haar papa kon niet baten en mijn tijd geraakte op. Ik moest naar de luchthaven. De kapotte computer gaat mijn rugzak terug in. Ik neem afscheid van Cleo en ga snel mama halen in de winkel. Daar loopt het weer mis.
Terwijl ik naar de parkeerautomaat loop (want het regende weer in ons belgenlandje), valt mijn gsm uit mijn zak. Zonder er naar te kijken raap ik hem terug op en snel met mijn ticketje terug naar de auto. Binnen in de winkel haal ik mijn gsm te voorschijn en merk dat mijn scherm gebarsten is. Niets wil nog werken.
Ik sta dus op het punt om naar Afrika te vertrekken en zowel mijn PC als mijn gsm hadden het begeven. In de luchthaven bracht dit al een eerste probleem mee. We hadden met ons drieën afgesproken aan de Starbucks, maar ik zie daar niemand staan. Via via heb ik dan toch Celien kunnen laten weten dat ik aangekomen was. Zij is mij dan komen halen en heeft mij naar de check-in geleid, waar het entourage van Nele en Celien al aan het aanschuiven was.

De vlucht

Over de vlucht heb ik weinig te vertellen. Daarom dat ik geen nieuwe pagina aanmaak.
Terwijl we op ons vliegtuig wachten krijgt Celien mijn bijgeknipte simkaart in mijn oude gsm. Yes, terug een beetje verbonden met de wereld. Ik kan nog wat prutsen met mijn nieuwe SJcam (GoPro) en dan is het al tijd om te boarden.
Eerste stop, Parijs. Hier kunnen we gewoon op het vliegtuig blijven. Rustig een filmpje kijken. Tegen een uur of 11 krijgen we ons avondeten. De keuze was chicken of viande (de mengeling van talen komt van de hostess). Het vlees dat ik nam blijkt later tonijn te zijn. De hostess wist dus blijkbaar niet wat er op het menu stond. Na nog een filmpje en een poging tot slapen, word ik wakker in Addis Abeba. Hier moeten we een uurtje wachten op onze overstap. Wat me tijdens deze stop opvalt is dat het Ethiopische leger uit mannen bestaat die bijna allemaal een kop kleiner zijn dan mij.
Dankzij een spelletje Yanif (kaartspel) gaat de tijd tijdens deze stop snel vooruit.
Na een kleine 6-7 uur vliegen zijn we dan eindelijk in Zuid-Afrika aangekomen.